Haar kleine hoofd
verdwijnt bijna
in de te grote capuchon
rode neus
wolkjes uit haar mond
een mini mensje
fijne rimpeltjes rond
haar glinsterende ogen
Bel je me morgen
roept ze weer
dat doet ze steeds
alsof ik haar
voorgoed verlaat maar
zoals ze daar nu staat
maakt het me toch wat droevig
mijn moeder
op een leeg station