In uw vacature las ik dat u op zoek bent naar een positieve, organisatorisch sterke, collegiale, communicatief vaardige, representatieve en eerlijke nieuwe collega, die de juiste mix weet te vinden tussen een zakelijke instelling en een persoonlijke benadering. Hierbij ontvangt u mijn reactie.
Het werk lijkt me leuk.
Oké, mijn absolute droombaan is het niet, maar ik geloof dat ik het werk een aantal jaartjes vol kan houden. Diep vanbinnen hoop ik natuurlijk dat het een opstapje zal zijn naar een functie op een hoger niveau. Tot die tijd zult u mij slechts af en toe horen klagen over de traagheid van de organisatie en het niet herkennen en stimuleren van talent.
Mijn inhoudelijke competenties:
Die worden in balans gehouden door een licht chaotische aanleg.
Multi-tasken doe ik dagelijks; ik begin ‘s ochtends aan meerdere taken tegelijk en ben er zeer bedreven in om deze bezigheid over meerdere dagen heen te tillen. Om het overzicht uit het oog te verliezen maak ik ontelbare to-do lijstjes die ik zonder problemen kwijtraak, waardoor ik er steeds van overtuigd ben alles onder controle te hebben.
Collegialiteit staat bij mij hoog in het vaandel. Doe jij iets voor mij, dan doe ik iets voor jou. Praat jij achter mijn rug over mij? Dan roddel ik net zo hard over jou.
Communicatief vaardig ben ik zonder twijfel. Ik neem geen blad voor de mond en weet uit ervaring dat ontactische uitspraken leiden tot verhelderende discussies.
Representativiteit:
Dat vind ik een lastige.
Bedoelt u dat ik mooi moet zijn om de baan te krijgen?
Of bent u op zoek naar iemand die altijd in een pak of jurk loopt?
In het laatste geval moet ik u teleurstellen. Ik vind een jurk gedoe aan mijn lijf. Zeker in de zomer. Elke dag mijn benen en oksels scheren, en dan moet er ook nog een hakje onder in plaats van een fijn stel sneakers. Nee, als de mens in zijn favoriete kledingstuk geboren werd, zou ik een spijkerbroek aan mijn billen hebben gehad.
Ik ben sowieso niet echt gevoelig voor fashiontrends.
Ik koop alleen maar wat ik mooi vind en wat lekker zit. Ik doe geen lak op mijn nagels en laat ze ook niet groeien. Hetzelfde geldt voor mijn haren. Make-up gebruik ik natuurlijk wel, met name van die allesverhullende crème voor de donkere schaduwen onder mijn ogen.
Ook ruik ik altijd lekker, al moet ik u wel verklappen dat ik elke dag hetzelfde geurtje draag. Ik heb slechts één fles parfum in huis – de grootste maat, zodat ik er meteen voor een jaar vanaf ben. Want ik haat het om me bij Douglas of Ici Paris te laten adviseren door zo’n dichtgeplamuurd tienermeisje dat meer haar best doet om het uit haar hoofd geleerde parfumverhaaltje voor te dragen dan dat ze me vertelt welk luchtje lekker fris is en niet te veel kost.
In dit opzicht onderscheid ik mij wellicht van andere vrouwen.
Poetsen, ik haat het.
Wassen, ik vergeet het.
Planten drogen uit, bloemen staan twee weken te stinken.
Diëten is mij vreemd en voor schoenen kopen loop ik niet echt warm.
Koken betekent pure stress: niets is tegelijk klaar, er kookt altijd wel iets over, en er brandt regelmatig iets aan. Het is maar goed dat u niet op zoek bent naar een goedgeorganiseerde, planmatige en stressbestendige huisvrouw, want dan had ik geen schijn van kans gemaakt.
Ik hoop dat deze brief u ervan overtuigt dat ik de eerlijke nieuwe collega ben die u zoekt en dat u mij spoedig zult uitnodigen voor een persoonlijk gesprek. Hierin zal ik trachten zo min mogelijk sociaal wenselijke antwoorden te geven. Wat u uiteraard op prijs zult stellen, in plaats van een concurrent-sollicitant aan te nemen die u wél naar de mond heeft gepraat.
Hartelijke groeten,
Eef