Mijn oma stierf in een gekkenhuis.
De laatste keer dat ik haar zag stuurde ze me weg.
Ik liep haar tegemoet in de lange lege gang van de kliniek. Het daglicht scheen in vierkante blokken door de ramen op het glimmende linoleum. Nog voordat ik bij haar was schudde ze al met haar hoofd.
“Nee, nee,” zuchtte ze toen ik tegenover haar stond, “ga maar weer weg.”
“Ik ga niet weg,” zei ik en omhelsde haar. Ze liet het toe, maar omhelsde me niet terug. Ik voelde haar knokige schouders tegen mijn ribbenkast.
“Het heeft geen zin,” mompelde ze tegen mijn bovenarm.
Ik liet haar los en keek haar aan. Haar oogleden hingen als slappe, rimpelige zakjes over haar ogen. Alle lijnen in haar gezicht wezen naar beneden. Haar haren zaten door de war.
Ik keek haar na terwijl ze van me weg slofte, af en toe even stoppend om wat kussentjes op de stoelen in de wachtruimtes recht te leggen. Net voordat ze aan het eind van de gang de hoek om ging draaide ze zich nog even om. Ze tilde nauwelijks zichtbaar haar hand op.
Een week later was ze dood.
Ooit was ze een onbezorgd kind. Een puber met dromen. Een vrouw die de oorlog meemaakte, verliefd werd en kinderen kreeg. Een oma met kleding van soepele stoffen, die kon gieren van het lachen en de lekkerste appeltaart bakte.
Maar ze eindigde als psychiatrisch geval waar niemand raad mee wist.
Welke gebeurtenissen in haar leven maakten haar tot wie ze was? Wat zorgde ervoor dat haar geest een eigen leven ging leiden? En waarom ging ik op die laatste dag niet achter haar aan? Als er een kroniek bestond van haar leven, zou ik dat van mezelf (en van mijn moeder, mijn kind) misschien beter begrijpen.
Thomas van Aalten heeft zo’n kroniek geschreven. In zijn roman Leeuwenstrijd beschrijft hij de familiegeschiedenis van vier generaties, en de gevolgen van de keuzes die zij maken. Een spannend, boeiend en leerzaam boek.
______________________________________________
Een perfecte dag voor literatuur (vernoemd naar het verhaal Een perfecte dag voor bananenvis van J.D. Salinger) is een leesclub voor bloggers met een literaire smaak. Bij deze Not Just Any Blog Club lezen we gelijktijdig hetzelfde boek en bloggen er daarna over in welke vorm we maar willen.