Vandaag kwam ik via het blog van Heidi van Dijk terecht op het artikel ‘Hetero, homo of lesbo: het zou er niet toe moeten doen wat je bent‘ van Asha ten Broeke. Daarna op haar weblog ‘Het meisje met de eierstokjes’. Het onderwerp van de artikelen (even kort door de bocht): de homoseksualiteit van de zesjarige dochter van de schrijfster. En het feit dat zij dit online met haar lezers deelt.
De reacties onder Ten Broeke’s artikelen waren zo mogelijk nog interessanter dan de tekst zelf. Lezers steigerden niet alleen vanwege het feit dat een moeder de geaardheid van haar kleuterdochter openbaar maakte, maar ook omdat ‘een kleuter helemaal niet lesbisch kan zijn’. En al zou ze het wel zijn, dan kon haar moeder er maar beter over zwijgen; seksuele geaardheid is privé en het zesjarige leidend voorwerp van de discussie zou later wel eens ‘last kunnen krijgen’ van deze onthulling.
Normaalgesproken ben ik er niet zo happig op om mijn mening over bepaalde onderwerpen breed uit te meten in een blog. Zoals duidelijk wordt in het bovengenoemde voorbeeld: het kan zich alleen maar tegen je keren. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar. Je bent wat je schrijft. Daarom ben ik het ook gedeeltelijk eens met de reacties van mensen die zeggen dat je voorzichtig moet zijn met alles wat je online deelt. Vooral als het over anderen gaat dan jezelf. Een kind kan nu eenmaal niet inschatten of hij/zij nu wel of niet blij is met het feit dat er over hem/haar wordt geschreven in de media. Haar moeder kiest er echter voor om dat wel te doen, tja, dat is haar eigen beslissing. Die discussie mag ze later zelf met haar dochter voeren, net als iedere andere ouder later wellicht wordt aangesproken op zijn – al dan niet opvoedkundige – keuzes (“Ja maar pa, jij hebt toch ook 15 jaar gerookt?” – “Ja maar, ma, jij hebt destijds toch ook dingen over mij online gedeeld?”).
Het artikel gaat mijns inziens toch echt over iets anders, namelijk over het feit dat mensen er een probleem van maken dat er over homoseksualiteit wordt gesproken in combinatie met een kleuterleeftijd. In de tientallen reacties vond ik er één die alles samenvatte: “Ik zou nog even wachten met oordelen.” Van zo’n opmerking valt mijn mond echt open; seksuele geaardheid als ‘oordeel’, het moet niet gekker worden. Terecht haalt de moeder aan dat dit soort adviezen níet worden gegeven als ze schrijft dat haar dochter introvert is, of misschien wel hoogbegaafd of linkshandig. Of dat ze astronaut wil worden. Vraag je eens af hoe je als ouder zou reageren als de juf je op een ouderavond sussend toevertrouwt dat je je geen zorgen hoeft te maken, want dat dochterlief later vast en zeker ‘gewoon iets administratiefs wil gaan doen’. Ikzelf zou in ieder geval zwaar geïrriteerd zijn. Wat bedoelt u, mevrouw? Dat mijn dochter afwijkend gedrag vertoont omdat ze nu al grote ambities heeft? Misschien zou de juf zeggen dat kinderen op deze leeftijd nog niet zeker kunnen weten wat ze later willen worden. Daar heeft ze dan gelijk in, maar dat wil niet zeggen dat we ons kind dan maar het gevoel moeten geven dat zo’n beroepskeuze nergens op slaat.
Asha ten Broeke heeft, al dan niet bewust, een slim trucje toegepast om de reactie van onze o-zo-tolerante maatschappij op homoseksualiteit aan de kaak te stellen. En kijk eens hoeveel mensen er alwéér door de mand vallen. Missie volbracht.
ps. bij het zoeken naar een stockfoto van een astronaut kon ik kiezen uit duizenden afbeeldingen; de zoekopdracht naar koppels van hetzelfde geslacht leverde slechts twee plaatjes op (twee halfblote mannen in leren pakjes). Ik bedoel maar…