Zestien jaar was ik, toen ik voor het eerst een nummer van Prince hoorde.
Ik woonde in een klein dorpje en had een grote droom: ik wilde schrijver worden. Woorden vond ik magisch, of ze nu in een verhaal, een gedicht, een artikel of een songtekst stonden. Woorden kunnen bergen verzetten, revoluties aanwakkeren of simpelweg diep ontroeren. De muziek en teksten van Prince deden dat allemaal.
Eén van zijn nummers gaat over een meisje dat een beetje anders is dan de rest. Ze past zich moeiteloos aan de regels aan, heeft er zelfs plezier in om haar weg te vinden in een wereld vol hokjes. Maar ondertussen draagt ze wel twee verschillende sokken.
Dat meisje, dat ben ik.